บ่อยครั้งที่มาริได้ยินคำถามจากคนรู้จัก
ในทำนองคล้ายๆ กัน
ฮึย ขายอะไรดีอ่ะ
มีเงินเท่านี้ซื้ออะไรมาขายดี
เปิดเพจขายอะไรดี
……………………………………………………………..

จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดนะคะ
เป็นเรื่องดีด้วยซ้ำที่เราเริ่มหาไอเดียอะไรซักอย่าง
แต่…มันจะดียิ่งขึ้น
ถ้าเราเปลี่ยนคำถามให้มีคุณภาพมากขึ้น
เพราะเราจะได้มองอะไรที่กว้างหรือใหญ่ขึ้น
……………………………………………………………..

เปลี่ยนจากขายอะไรดี เป็น “ทำธุรกิจอะไรดี”
เช่น จากจะมองว่า ขายเสื้อผ้า
ลองเปลี่ยนมุมมองเป็นธุรกิจแฟชั่น
และเมื่อนั้น เราจะมองเห็นโอกาสของตลาดมากขึ้น
กลุ่มคนที่เราจะช่วยแก้ปัญหา
หรือตอบสนองความต้องการได้มากขึ้น
……………………………………………………………..

จากตัวอย่างข้างบน ถ้าเราจำกัดตัวเองว่า…
ฉันขายเสื้อผ้า เป็นไปได้อย่างสูงว่า
เราก็จะมองเห็นแต่..
เอาเสื้อผ้าอะไรมาขาย
แต่ถ้าเรามองว่าเป็นธุรกิจแฟชั่น
สินค้าที่เราจะขายนั้นจะกว้างขึ้น
เช่น เราอาจจะขายเครื่องประดับ กระเป๋า accessories
ขายไอเดียคนแต่งตัว อีกหลายสิ่งที่เกี่ยวข้อง
คุณจะเห็นสินค้าและบริการอีกมาย
ที่พร้อมจะแตกหน่อ ออกงอ หรือขยาย
ถ้าตัวหนึ่งตายไป หรือ หมดความนิยมลงไป

ซึ่งไม่ได้หมายถึงว่าคุณต้องทำทุกอย่างตั้งแต่เริ่มต้น
คุณค่อยขยายมันภายหลังได้
แต่อย่างน้อยคุณเห็นภาพใหญ่ หรือ ไม่จำกัดตัวเอง
แคบจนเกินไป
มาริหมายถึงว่า… คุณอาจจะเริ่มเพียงตัวเดียว
แล้วทำให้มันติดตลาด แล้วค่อยขยายภายหลังก็ได้ค่ะ
……………………………………………………………..

ยกเว้น ว่า ณ ตอนนี้ คุณเป็น Top10หรือ Top5 ของวงการ
คุณค่อยอยากแคบ อยากลึก เท่าไร ก็ว่ากัน…
……………………………………………………………..

ถ้าคุณมองตัวเองว่าคุณ “ขายของ”
ลูกค้าคุณจะแคบ
ถ้าคุณมองตัวเอง คือ “ธุรกิจ”
ลูกค้าคุณจะ “กว้างขึ้น”
……………………………………………………………..

และเป็นไปได้อีกว่า….
ถ้าคุณมองตัวเอง คือ ธุรกิจ
คุณจะเริ่มมองเห็นช่องทางการแก้ปัญหา
หรือเห็นโอกาสมากขึ้น

ยกตัวอย่างเช่น
ถ้าคุณมองตัวเองว่า ฉันขายก๋วยเตี๋ยว
คุณก็จะมองหาแต่ลูกค้าที่จะกินก๋วยเตี๋ยว
หรือบางคนมองแคบกว่านั้นอีก
คือ มากินที่ร้าน(หรือไม่ก็มาซื้อกลับไปกินที่บ้าน)

แต่ถ้าคุณมองว่า มันคือ ธุรกิจอาหาร
(เพียงแค่สินค้าเด่นของคุณตอนนี้คือ ก๋วยเตี๋ยว)
คุณจะเริ่มมองเห็นปัญหา หรือ
ตอบโจทย์อะไรบางอย่าง
อาหาร ช่วยอะไรคนได้บ้าง
เช่น ช่วยให้อิ่ม ช่วยให้ประทังความหิว ช่วยให้ได้บุญ
ช่วยให้เป็นของฝาก
ช่วยให้เกิดความประทับใจหรือความทรงจำ
ช่วยให้ไม่เจ็บป่วยง่าย…..

เป็นไปได้ว่า…
คุณอาจจะได้ก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ซ้ำใคร
จนเป็นเอกลักษณ์ เพื่อดึงคนเข้าร้านก็ได้
คุณอาจจะได้ช่องทางขายร่วมกับแกร็บหรือฟูดแฟนด้า
เพราะว่าช่วยแก้ปัญหาเรื่องความหิว เรื่องอิ่มท้อง
ไม่ได้มองว่าต้องแค่ขายหน้าร้าน
คุณอาจจะได้ลูกค้ากลุ่ม อยากทำบุญ ทำโรงทาน ถวายเพลพระ เพิ่มเติม…เป็นต้น
#คุณเลือกสนามลงแข่งได้
……………………………………………………………..

ถ้าคุณมองตัวเองว่าคุณ “ขายของ”
ลูกค้าคุณจะแคบ
ถ้าคุณมองตัวเอง คือ “ธุรกิจ”
ลูกค้าคุณจะ “กว้างขึ้น”
……………………………………………………………..

หวังว่า…บทความนี้
น่าจะพอจุดประกายไอเดีย
หรือทำให้หลายๆ คนได้เห็นลูกค้าของตัวเอง
ช่องทางการขาย หรืออะไรๆ เพิ่มเติมขึ้นมาบ้างนะคะ

ถ้าคิดว่ามีประโยชน์โปรดแชร์
ถ้าชอบกด “ใช่”
ถ้าไลค์กด “แชร์”
แฮร่!!!

#มาริ
#การตลาดเข้าใจง่าย
#การตลาด
#ลูกค้า
#ผู้บริโภค
#กลุ่มเป้าหมาย

หลายคนคงเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า…
เราจะยังจำเป็นต้องมีหน้าร้านอยู่มั๊ย
การออกบูธ หรือ การทำออฟไลน์
มันยังโอเคอยู่รึเปล่า

คือ การที่จะฟันธงว่ามันดีหรือไม่ดีนั้น
มันอยู่ที่หลายอย่างค่ะ เช่น
ของบางอย่างมันจำเป็นต้องมีหน้าร้าน มันก็ต้องมี
อย่างไปให้คุณหมอตรวจ ไปสักคิ้ว ไปกดสิว ไปตัดผม

ของบางอย่างจะมีหรือไม่มีก็ได้ เช่น
เสื้อผ้า (เมื่อก่อนไม่มีมันดูแปลกๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีก็ขายได้)
………………………………………………………………………………

แต่บางครั้ง หากทั้งสอง ช่องทางมันช่วยเสริมกันได้
หรือ ทำควบคู่กันได้ เราก็ไม่จำเป็นต้องทิ้งทางใดทางหนึ่งค่ะ
เพียงแต่อาจจะให้น้ำหนักต่างกัน
(Omni Channel ศัพท์นี้เอาไปค้นเพิ่มเติมได้ค่ะ)
คือ มาริเชื่อว่า ทุกวันนี้ออนไลน์มันดีอยู่แล้วแหละ
แต่แค่อยากจะบอกว่า…
บางครั้ง การสร้างประสบการณ์ให้ลูกค้า
การให้ลูกค้าได้มาสัมผัสของจริง
ณ ปัจจุบันนี้ การทำแบบมีหน้าร้าน หรือแบบออฟไลน์
ก็ยังให้ความรู้สึกมากกว่าการทำออนไลน์เพียงอย่างเดียว
ออนไลน์ช่วยดึงคน ช่วยตอกย้ำให้จดจำ ช่วยทำให้อยากแชร์ ช่วยดึงให้คนอยากมา
แต่ออฟไลน์หรือหน้าร้าน ช่วยสร้างประสบการณ์
………………………………………………………………………………

ทำไมต้องเลือก ถ้า….
ถ้ามันเสริมก็ไม่ต้องทิ้งทางใดทางหนึ่ง
แต่ถ้า….มันเสีย ตอนนั้นค่อยเลือกก็ได้ค่ะ
ในที่นี้ เสีย หมายถึงว่า มันดูไม่คุ้มกะเวลา และเงิน เอาเสียเลย
(คือ ของบางอย่าง สั้นๆ อาจยังไม่เห็นว่ามันได้อะไรกลับมา
แต่ระยะยาวถึงคุ้มค่าก็มีค่ะ อย่างเรื่องของการสร้างแบรนด์
อย่างนี้ต้องมองยาวหน่อยค่ะ)
………………………………………………………………………………

อย่างเช่น คุณเริ่มสังเกตเห็นว่า….
เอะ!! สัดส่วนลูค้าแทบจะ 70-80% เลย สั่งออนไลน์
หน้าร้านแทบไม่ต้องมีก็ยังได้ หรืออย่างเต็มที่
เราก็ไปนัดเจอ ไปพรีเซนต์ให้ลูกค้าเห็นที่อื่นๆแทน
ไม่จำเป็นต้องมาที่หน้าร้าน
พอคิดสะระตะแล้ว โอ้ว ค่าเช่า ค่าพนักงาน
ค่าเสื่อม ค่าเอฟเวอร์รี่ติง จิงกะเบล
มันเริ่มเป็นอะไรที่ต้องจ่ายตลอด ค่าคงที่ แต่ไม่ค่อยจะคุ้มแล้ว
เอาเงินที่เสียตรงนี้ ไปพัฒนาช่องทางออนไลน์
หรือเสริ์ฟถึงบ้านให้ลูกค้าดีกว่า…
แบบนี้เลือกได้เลยค่ะ (เลือกบนฐานข้อมูลที่เรามี)
หรือค่อยใช้วิธีอื่นๆ เช่น ออกบูธบ้างเพื่อสร้างกิจกรรม
หรือได้สร้างประสบการณ์ให้ลูกค้า ได้เกิดการสัมผัส
แทนการเปิดหน้าร้านตลอดเวลา
หรือไม่ก็…เปิดเป็นช่วงแทน เพื่อให้ลูกค้าเห็นคุณค่า
และเราง่ายต่อการบริหารจัดการ
(โดยเฉพาะคนที่ทำท่องเที่ยวเชิงเกษตรนะคะ
เปิดตลอดเวลา
ตอนที่ไม่มีอะไรมาโชว์มันเหนื่อย
แบกต้นทุน คนก็ไม่ไปเที่ยว อะไรแบบนี้
ลองปรับวิธีออนไลน์เข้ามาช่วยได้นะคะ)
เป็นต้น
………………………………………………………………………………

พอเห็นภาพนะคะ

กล่าวโดยสรุปก็คือ
ถ้าระหว่างออฟไลน์ กับ ออนไลน์
มันเสริมกันดี พี่ก็ไม่จำเป็นต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง
ทำมันทั้งคู่ แต่ใช้วิธีแบ่งน้ำหนักไม่เท่ากันแทน
หรือเน้นเป็นช่วงๆ แทน
แต่ถ้าทำทั้งคู่ แล้วมันเสีย ไม่ส่งเสริมกัน
พี่ค่อยเลือกฟันธงเพื่อโฟกัสให้สุดทาง ก็ได้คร่าาา

ทำไมต้องเลือก ถ้า “มันดีทั้งคู่”
ทำไมไม่เลือก ทั้งคู่เลยล่ะ